Een tip voor een mooi geschenk.

deze foto werd genomen in het Vrijbroekpark in Mechelen tijdens de Oogstfeesten.
Een mooie portie fruit, in alle kleuren.

Een dag aan zee.

Prachtig weer, blauwe hemel, de zee schittert als een spiegel, weinig volk, ideaal om een dagje uit te rusten.
Het is nu middag en ik heb maar één vurige wens: zo vlug mogelijk terug naar huis en in mijn serres kruipen.
Dagen op voorhand heb ik aan deze uitstap gedacht. Plannen gemaakt, het zal fietsen, wandelen, terrasje doen worden. De buren die ik na maanden tegenkom hebben een echte metamorphose ondergaan. Rennersuitrusting, dure fietsen, drinkbus en hier en daar iemand met iPodoortjes. Senioren gaan mee met de moderne tijden. Enkel ik hink achterop, ik blijf mijn leeftijd trouw. Geen flashy rennersbroek, geen pasteltinten oogschaduw en zeker geen haardos met verschillende tinten. Bij mij pure nature. sedert jaren mijn pagekop en mijn eeuwig trouwe Hermes foulard.
Dus het aftellen kan beginnen om terug naar huis te gaan.
Toch nog eventjes een terrasje doen met de buren. Het gespreksonderwerp: wat zijn zo de dagdagelijkse bezigheden van de gepensioneerde? Zeer variabel: van fitness, haarkapper- en schoonheidssalons, al of niet reizen naar exotische bestemmingen. Geen woord over computerlessen en nog minder over tomatenkweken. Dus het ligt op mijn tong om met geur en kleur te vertellen hoe aangenaam het aanvoelt om met mijn blote handen in de visafval te zitten, om de kwalteit van de potgrond te betasten, om brandnetels uit te doen ,om op dievenjacht te gaan.
Maar de jarenlange periode aan de zijde van een parketmagistraat heeft mij geleerd:
horen, zien en zwijgen.
In het frans klinkt dit nog mooier: la parole est d'argent , le silence est d'or.

De oplossing gevonden.

Na lang beraadslagen, na heel veel meten, afstappen, opnieuw hermeten is eindelijk de oplossing gevonden voor de surplus aan zachte paprika plantjes.
Waarom niet? Ze werden nu uitgeplant in de borders met sierplanten.Het zou echt heel jammer geweest zijn om zulke lekkere soorten weg te doen. Het is opvallend stil in mijn mailbox. Sedert ik op het forum van tuinadvies een posting geplaatst heb dat ik de surplus aan plantjes verkoop tegen 1 € per stuk. Ende, la fin, the end...het einde. Niemand mailt nog, niemand belt nog, niemand komt nog. Geen nood: ze zijn overgeplant, hebben asiel gekregen in mijn tuin. Gaan goed verzorgd worden ...zullen lekker smaken.
Gratis is toch zo een leuk woord in de nederlandse taal. Ruilen: bij sommigen TE bij anderen geraakt dat altijd vergeten. We zullen komen hoor, we brengen dit en dat en nog van alles. Ze moeten nog komen.

Plaatsgebrek of weeral teveel gezaaid?

Heb ik nu weer plaatsgebrek, zo te zien wel en heel veel. Moet ik nu toch eens niet eindelijk minder gaan zaaien? Dit is een voornemen dat ik ieder jaar neem, plechtig beloof aan mijn huisgenoten, maar steeds woordbreuk pleeg. Nog voor de zoveelste keer de ganse serre rond geweest, zou het? neen hier niet, kan het daar? ach neen, daar staan er al 2. Het gaat hier over een dak boven het hoofd voor een tomaat zoeken. Echt plechtig beloofd met oude jaar, er zouden nooit geen tomatenpotten meer langs de zuidkant van ons huis komen. Enkel nog bakken gevuld met geurkruiden.
De eau de cologne tijm die staat er al, de verschillende soorten basilicum ook, citroen geranium, soorten bieslook, jaja, ze staan zeer mooi, maar...
wordt één deze dagen zeker vervolgd met tomaten in potten tegen de gevel.

Lange vingers.

Reeds een paar dagen opgemerkt dat er potten met pepertjes en paprikas verdwenen waren uit de tuin. Ik dacht dat mijn man soms potten verwijderd had. Nu daarnet weer een doodvreemde bezoeker, potten in de kofferbak en weg ermee. Noch mijn man, noch ik weten wie het is. Sorry, hoor mijnheer, maar nu hoop ik echt dat je enkel zeer hete pepertjes hebt meegenomen. Er zijn enkel labeltjes op met nummers, dus U weet echt niet welke U hebt meegenomen. Wel laat ons hopen dat U bij de eerste beet in het pepertje een gevoel krijgt in uw mond alsof U een vuurspuwende berg bent. Ja, de Etna, die spuwt.
Ik hoop dat U 'coiffe d'évèque' meegenomen hebt. Pluk ze heel vers, knijp het sap eruit, laat het over uw vingers glijden. Onder uw nagels, in uw handpalm, gans uw hand rond. En dan komt het beste. Heel langzaam in uw ogen wrijven, ja, zeer langzaam. Het resultaat is verbluffend.
Verzorg ook zeer goed met het pepertjessap uw 'jardin botanique' (wie in Frankrijk opgevoed werd zal deze woorden wel zeer goed begrijpen). Drink daarbij een paar goede pintjes, dat ge heel veel naar jules moet. Ik hoop dat U die uren een soort exotische dans gaat opvoeren, of beter misschien komt U wel in trance.
Ik kan U altijd een heel goed adres doorspelen van een dermatolge voor uwe jardin botanique. Een verzachtend zalfke kan dan wonderen doen!

Hoe staan de tomatenplantjes erbij na 1 week?

Wel ze doen het zeer goed. Eerst echt zuiderse temperaturen. Juist in de grond en het werd weer een echt Belgisch weertje met zeer veel regen en vooral veel rukwinden. Nog maar één keer water gekregen en dit was bij het planten.
Maar het charmeoffensief van de "tomatenkennissen" is weer volop aan de gang. Ik kan al categorieën maken.
Er zijn er die zich opeens weer plots mijn gsm nummer herinneren. Dan zijn er die welke weer juist onze kant op moeten voor een boodschap in de naburige groothandel.
Er zijn er die 'droit au but gaan', en met de deur in huis vallen (die heb ik het liefste). Ik hou niet van mensen die alles zouden doen om toch maar aan een tomatenplantje te geraken.
Er zijn er die met van alles en nog wat komen om te ruilen: zeer grappige zaken. Die behoren tot de niet profiteurs, die mogen binnenkomen en een goed glas wijn drinken.
Bij mijn thuiskomst gisterenavond vond ik twee zeer grote zakken met maïskolven voor de kippen. Charmant.
Ik heb van mijn hart een steen gemaakt, ik heb mijn durversschoenen aangetrokken en heb mijn restanten van mijn plantgoed te koop gezet.
Ja, te koop en voor 1 € per stuk.
Is er iemand die mij dit kwalijk neemt? ok,die moet dan maar naar plantenmarkten en beurzen gaan.
Is er iemand dit dit veel te duur vindt, dat is dan een krentenkakker. Ik steek er nu nog aan toe.
We zien wel wat het gaat worden. Wordt zeker vervolgd.

Planten met de vouwmeter in de nabijheid.

Wij zijn zeer vroeg deze morgen met uitplanten begonnen. Als werktuigen: schopje, gieter met water, emmer met brandnetels, kuip met visafval, de tomatenplantjes, de houten vouwmeter, de plantkoord en de etiquetten.
Eerst een grondige sorteerbeurt gehouden. Deze niet, die wel, neen die gaat niet in deze serre, kortom er zijn er weer 50 die nooit eerder geplant werden. De andere staan nog veilig in de wachtzaal. Tussendoor nog een paar telefoontjes en dan eindelijk de eerste plant bovenop een stuk zalm en een paar koppen van maatjesharing. De bodemkundige dienst meldt de laagste grondtemperaturen voor deze week. Geen paniek, de plantjes zijn sterk. Maandag verder doen, hopen op geen bezoek, geen telefoons. Wanneer gaat er eindelijk tijd zijn om een fatsoenlijke lijst te maken met de soorten pepertjes, paprikas, basilicumsoorten, teveel om nu op te schrijven? Misschien wordt het zo slecht weer deze week dat het werk op de Mac prioriteit gaat krijgen. Maar ja, er wacht ook nog een grote berg strijk.

Eindelijk vandaag worden de tomaten uitgeplant.

Het is eindelijk zover, vandaag worden de tomaten in de party tent uitgeplant. Een paar dagen op voorhand de grond nog goed natgemaakt omdat alles poederdroog is. Een 45 tal soorten gaan plant moeten gepland worden.Dat vergt een beetje meer aandacht en dit duurt wel langer.
Ja natuurlijk wordt er hier ook weer visafval in het plantgat gedaan. De brandnetels zijn vandaag klaargemaakt. Gelukkig komt Angelo helpen.

Planten opkweken met visafval.

Van een echte Indiaan uit Canada, heb ik geleerd om in ieder plantgat van een tomatentplant en ook van andere planten visafval en brandnetels te doen. Dus vandaag om twee grote emmers verse viskoppen, graten, zalmvellen, maatjesharing koppen enz.
In de potten waar de paprikas en de pepertjes in komen eerst een grondmengeling gedaan dan een handvol visresten , het plantje, dan alles aangevuld met grondmengeling. Heel goed water gegeven.
Natuurlijk bezoek gekregen van alle katten uit de buurt.
Nu heb ik dus de afval er vers bijgedaan. Morgen ga ik de tweede emmer buiten op het gasbekken afkoken , zeer lang tot er echt een gelatine ontstaat. Die liquide ga ik per liter mengen met 10 liter water en dat als voedsel aan mijn planten geven die geen visafval hebben .
Alles mooi noteren en zien welke planten de meeste vorderingen maken.
Waarschijnlijk zullen jullie dit zeer raar vinden. Maar als men in bepaalde zadencatalogi kijkt wordt er wel degelijk vloeibare voeding te koop aangeboden die op basis is van visrestanten.

De Zeekool = Crambe maritima L.

De Zeekool = le chou marin = the sea-kale = Der Seekohl

Kentekens der plant:
Het is een doorlevende plant welke zich natuurlijk ontwikkelt in het zeezand van gematigd Westelijk-Europa, in België, Holland, Frankrijk en Engeland en vooral in dit laatste land veel verbruikt wordt.
De bladeren zijn zeegroen gekleurd, tamelijk groot, dik, franjeachtig, dikwijls gedraaid en op de kanten voorzien van afgeronde insnedingen. de bloemenstengels zijn kloek en vertakt, ze bereiken 50 tot 60 cm hoogte en dragen witte bloemen in samengestelde trossen. De vrucht vormt een rood hauwtje ter dikte van een erwt, dat witachtig is en niet openspringt. Het bevat slechts een tamelijk dik zaad:
1 gram bevat 15 tot 18 zaden, 1 liter weegt 210 grammen.
Het zaad bewaart zijn kiemvermogen ten langste 1 jaar.
bron : Vilmorin uit eigen verzameling

Capucienenbaard, Barbe de Capucin, losbladerig witloof

De Teelt van losbladerig Witloof of CAPUCIENENBAARD

Deze teelt wordt in ons land zelden in 't groot gedaan. Men treft hem meest aan bij liefhebbers op kastelen en soms ook nog bij enige groentenkwekers in de omstreken van steden en grote dorpen.
(hou er rekening mee dat dit boekje van 1954 is)
Voor deze gebruikt men de gewone witloofwortel niet, maar een bijzondere soort met dunne wortels en lange bladeren, die de naam draagt van capucienenbaard: nochtans kunnen de gewone witloofwortels voor eigen gebruik ook benuttigd worden.
Deze wortels worden op dezelfde wijze aangekweekt als de andere, doch met dit verschil dat men ze veel later mag zaaien en dat ze dichter bij elkander mogen staan.
Wortels van 1 cm doorsnede zijn daartoe groot genoeg en geven doorgaans het beste loof.
In oktober - november worden zij dan ook gerooid, de bladeren afgesneden en in een kelder geplaatst. Gewoonlijk geschiedt het tegen een muur, en de hoop wordt schuin opgemaakt om de groei van het loof niet te belemmeren.
Soms ook kan de hoop in het midden aangelegd zijn en een kegelvorm aannemen.
Soms ook zet men wel de wortels recht.
Het plaatsen geschiedt op de volgende wijze.
Eerst wordt een laag aarde van omtrent 2 cm dikte op de grond opengespreid: daarop komt een laag wortels naast mekaar, dan terug een laag aarde en daarna nogeens wortels enz. tot het einde.
Soms zelfs worden zij in bussels gebonden. Wanneer de bladeren beginnen te schieten moet men de plaats donker maken om het loof wit te behouden.

Wanneer het loof nu 20 - 25 cm lang is snijdt men de bladeren af: ze worden in busseltjes gebonden van 10 - 15 cm doorsnede en verkocht, zelfs op de markten. Bij die lieden waar men nu met de gewone suikerij, losbladerig witloof teelt, zal men steeds alleen de grootste en buitenste bladeren oogsten, ten einde van een kleine hoeveelheid wortels gedurende een zeer lange tijd te kunnen plukken.

Mijn commentaar
In Noord - Frankrijk zijn nog enkele kwekers die zowel thuis als op de markten de Capucienenbaard verkopen.

Dit witloof is lang niet te vergelijken met het witloof dat op water gekweekt wordt. Maar ja, wat smaakt er nog naar het echte witloof. dit moet bitter zijn. Hier en daar zijn er terug bewustvolle kwekers die volle grond teelt toepassen voor het witloof.

Plantendag in Bokrijk op 1 mei.

Ronduit : het was prachtig. Alles was tot in de puntjes verzorgd, het aanbod aan planten zeer ruim, heel veel nieuwigheden, de prijzen zeer aanvaardbaar. En zoals ieder jaar een massa bezoekers. Dit jaar door het mooie weer een pak meer dan vorig jaar. Natuurlijk hebben we een tijdje aan de stand van Nelly dolezal blijven plakken. Wat een keuze aan verschillende tomatensoorten. En wie was er ook: natuurlijk Angelo.
Wanner u op de titel van dit onderwerp klikt komt u in he picasa webalbum terecht waar de fotos van Bokrijk in staan.

Een gedeelte van mijn tomatenverzameling.

Ik kan natuurlijk hier alle tomaten gaan opnoemen, maar dat zou voor jullie zeer saai worden.
Hier enkele exemplaren die ik tentoongesteld heb in Mechelen in het Vrijbroekpark tijdens de oogstfeesten in 2006, samen met Angelo Dorny. Hij heeft nu een tomatenforum opgestart.

vrijbroekpark oogstfeesten2006

De eerste 14 fotos zijn van mijn tomaten. De andere fotos zijn van vrienden die met hun verzameling oude fruitsoorten en oude aardappelen stonden. Dus waarom zouden jullie hier ook niet eveneens van meegenieten.