Ons jaarlijks feest in Noord-Frankrijk.

Het begint ferm te kriebbelen. Al verschillende keren iets klaargezet dat zeker niet mag vergeten worden. Zeker al 6 kleefbriefjes gemaakt met dit en dat erop, er kleeft er al ééntje op de frigo, op het telefoontoestel, op het dashboard van de auto, het zal nog wel komen dat er eentje op mijn voorhoofd zal kleven. Ik zou wel hulp kunnen gebruiken om al mijn mails te beantwoorden. Het is juist of ons Pistache heeft het al in de gaten gekregen dat we zondag niet thuis gaan zijn.
Ik ben benieuwd of er veel tomaten gaan zijn, nu toch iedereen last ondervonden heeft van de plaag.Angelo en ik zullen toch een kleine 200 soorten nog bijeen krijgen.
Ons twee boerkens zijn ook al met heel veel medicinale kruiden bezig en zullen een uitgebreid assortiment hebben.
Gaan we kunnen concurreren tegen een zo grote groep als tomodori? we doen in ieder geval ons uiterste best.

Wel zeer koude nachten.

De gevolgen van de koude nachten beginnen hun sporen na te laten. Geen verdere vruchtontwikkelingen in de serres: er zit een stop in het verder groeien. Vorig jaar was dit gans anders door de prachtige warme nazomer. Ik zal vlug aan een algehele opruiming moeten gaan beginnen.
Vanavond nog een mooi compliment gekregen. Een dame uit Luik belde om te zeggen dat ze nog nooit zulke lekkere tomaten had geproefd als die van Angelo en mij die we in Voeren bij hadden. Dat zijn zo van die telefoontjes waar men echt eens deugd aan heeft.