La grande braderie de Lille.

Ja, het is weer zo ver: het eerste weekend van september. We zijn nog aan het overleggen of we deze avond nog gaan vertrekken en in de auto slapen (natuurlijk is dit om nog een parkeerplaats voor de auto te vinden. We opteren ook voor de trein tot Lille-Flandres. Het wordt vast nog wel eventjes overleggen.
Alle attributen liggen klaar:rugzak(die wordt op de borst gedragen), wollen sokken, goede bergbeklimmersbottinen, die geven steun bij het vele stappen.
Regenkledij gaat overbodig zijn, de 2 gsm's in het geval we mekaar kwijt geraken. Toilettepapier, dat zal weer in geen enkel toilette beschikbaar zijn, veiligheidsspelden om de geldbeugel aan de binnenkant van de t-shirt vast te maken,pleisters om op de bleinen te kleven, en voor de rest heel veel goede moed in de hoop van heel veel oude keukenschriftjes te vinden. Waar ik natuurlijk ook dringend naar op zoek ben zijn oude groentencatalogi.
We kunnen natuurlijk ook nog zondagmorgen zeer vroeg gaan, dan is het wel een stuk rustiger. Maar ik weet dat ik dan morgen gans de dag ga rondlopen met het gevoel dat alles gaat verkocht zijn en dat ik geen enkel "batje" meer ga kunnen doen. Eigenlijk zijn het zware beslissingen : zoveel tomaten die wachten om zaden van te nemen. Maar het leven bestaat niet alleen uit tomaten. Dit zal ik morgen wel niet zeggen wanneer ik per toeval een oud tomatenopkweek boek zou vinden.

Grote opkuis in de tuin.

Heel veel planten die het steeds goed gedaan hebben en onbeschut buiten stonden zijn nu wel zwaar aangetast door de aardappelplaag. Misschien is het ook een klein beetje onze eigen schuld. Te weinig tijd gehad om ze tweemaal per dag grondig na te zien. Eerst was het bezoek uit Tokio, dan overal rondrijden en in het engels zoveel mogelijk de juiste termen trachten te vinden om grote verzamelingen tomaten bij vrienden te tonen. Een bezoek aan onze vrienden bij Réagir, dan het Vrijbroekpark. Ja men kan niet alles doen. Eigenlijk zou men dagen moeten hebben die 36 uren duren. Nooit hadden wij twee jaar terug gedacht dat met pensioen zijn zo arbeitsintensief is. Hadden wij niet gezegd van het veel kalmmer aan te doen en regelmatig naar Nieuwpoort te gaan. We zijn 1 keer geweest en zelfs nog niet blijven slapen.
Dus is het nu volop opruimen in de tuin. De potten zijn bij mekaar gebracht, de slechte planten weg, zoveel mogelijk vruchten afgedaan. Nu nog iedere dag bladplukken omdat we heel veel valse meeldauw in de serres hebben.