De Teelt van losbladerig Witloof of CAPUCIENENBAARD
Deze teelt wordt in ons land zelden in 't groot gedaan. Men treft hem meest aan bij liefhebbers op kastelen en soms ook nog bij enige groentenkwekers in de omstreken van steden en grote dorpen.
(hou er rekening mee dat dit boekje van 1954 is)
Voor deze gebruikt men de gewone witloofwortel niet, maar een bijzondere soort met dunne wortels en lange bladeren, die de naam draagt van capucienenbaard: nochtans kunnen de gewone witloofwortels voor eigen gebruik ook benuttigd worden.
Deze wortels worden op dezelfde wijze aangekweekt als de andere, doch met dit verschil dat men ze veel later mag zaaien en dat ze dichter bij elkander mogen staan.
Wortels van 1 cm doorsnede zijn daartoe groot genoeg en geven doorgaans het beste loof.
In oktober - november worden zij dan ook gerooid, de bladeren afgesneden en in een kelder geplaatst. Gewoonlijk geschiedt het tegen een muur, en de hoop wordt schuin opgemaakt om de groei van het loof niet te belemmeren.
Soms ook kan de hoop in het midden aangelegd zijn en een kegelvorm aannemen.
Soms ook zet men wel de wortels recht.
Het plaatsen geschiedt op de volgende wijze.
Eerst wordt een laag aarde van omtrent 2 cm dikte op de grond opengespreid: daarop komt een laag wortels naast mekaar, dan terug een laag aarde en daarna nogeens wortels enz. tot het einde.
Soms zelfs worden zij in bussels gebonden. Wanneer de bladeren beginnen te schieten moet men de plaats donker maken om het loof wit te behouden.
Wanneer het loof nu 20 - 25 cm lang is snijdt men de bladeren af: ze worden in busseltjes gebonden van 10 - 15 cm doorsnede en verkocht, zelfs op de markten. Bij die lieden waar men nu met de gewone suikerij, losbladerig witloof teelt, zal men steeds alleen de grootste en buitenste bladeren oogsten, ten einde van een kleine hoeveelheid wortels gedurende een zeer lange tijd te kunnen plukken.
Mijn commentaar
In Noord - Frankrijk zijn nog enkele kwekers die zowel thuis als op de markten de Capucienenbaard verkopen.
Dit witloof is lang niet te vergelijken met het witloof dat op water gekweekt wordt. Maar ja, wat smaakt er nog naar het echte witloof. dit moet bitter zijn. Hier en daar zijn er terug bewustvolle kwekers die volle grond teelt toepassen voor het witloof.
donderdag 3 mei 2007
Capucienenbaard, Barbe de Capucin, losbladerig witloof
Gepost door Madametomate op 08:59
Labels: vergeten groenten
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten