Zaden oogsten.

Als er nu iets is waar ik een hekel aan heb dan is het wel aan zaden oogsten van tomaten. Deze morgen begonnen om 7 uur, met als achtergrond muziek het kraaien van mijn hanen. De ene al wat hogere tonen aanslaand dan de andere, er zit echter ook een zware bass tussen, de sukkelaar.
Om mezelf moed in te pompen dan maar begonnen op de tonen van een cd van Arno. Een gekochte versie geen piraaterij.
Lieters koffie om de moed erin te houden, maar het baat maar niet. Ja, koffie is ook zo super sterk, dus maar naar het lichtere genre en beter naar het melancholique overstappen qua muziek: Serge Regiani: mijn wilde jaren 60.
Wat klinkt dit toch poëtisch, krijg ik er als het ware kippenvel van. Eventjes de krop in de keel doorspoelen met een frisse Palm. Hoe zijn die jaren toch voorbij gevlogen: waar zijn mijn princiepes die ik toen zo erg kon verdedigen nu allemaal gebleven? Ik was tegen het kapitaal, ik was tegen de oorlog in vietnam, ik was tegen zo heel veel. Ik heb nog straten helpen opbreken, heb last gehad met de CRS maar ik ben toch al 35 jaar aan de zijde van een parketmagistraat. Ben ik mijn ideën niet trouw gebleven? Ben ik daarom een afvallige? De liefde voor alles wat franse chansons aangaat is gebleven, ook de liefde voor het eten en het drinken, de liefde voor de tuin is erbij gekomen en mag erbij blijven. De liefde voor één man : nog altijd.