dinsdag 14 augustus 2007

De spanning stijgt.

En dat is niet voor die tentoonstelling in Sint-Maartensvoeren hoor, zeker niet. Maar ja er komt daar toch groot bezoek en ik moet mij daar over ontfermen. dus!stay cool and het zal wel lukken. Door weer een ganse zomer op mijn Ikea klompen te lopen kan ik weer niet in mijn zondagse schoenen. Het begint al goed. Met mijn fototoestelletje Canon Digital IXUSi zo groot als een half pakje sigaretten zal ik ook niet al te veel moeten stoeffen. Wie weet met wat een groot geval met lenzen komt die naar die tentoonstelling. ik heb het wel nog een beetje moeilijk om gans de geschiedenis zo vlug nog onder de knie te krijgen. ik hoop dat ik mij niet van belangrijke namen vergis. Als die maar niet vraagt om thee te gaan drinken, dat is nu echt het enige wat ik niet lust. Zelfs nog geen rozzenbottel met 2 kg appesienen in en een scheut rum.
Ach we zien wel wat het gaat worden. Ik zal het vanaf dinsdag wel vertellen. Maar ja eerst gaan we nog naar Frankrijk.
En dat is een lange reis. Wat ga ik allemaal vertellen? Dat ik dikwijls bootschappen doe bij aldi en bij Lidl, daar gaat die niets van afweten want ik heb juist gezien dat die 2 nog geen filialen hebben in Azië. Over het overdreven vangen van tonijn, neen, dat is een belediging. Ah, ik weet het al : over bonsaiboompjes , maar daar ken ik totaal niets van.
Misschien over hun spoorwegen. Ooit eens een reportage gezien dat die zo modern zijn, en ik dacht de snelste van gans de werled. Zal die blij zijn als die hier met ons treintjes mag rijden. Die gaat de koeien in de weide kunnen tellen ipv . van ze zien voorbij te vliegen. Ik weet zlefs niet of ze daar met een gewone couvert eten. Ja, ik ga in ieder geval niet met stokjes eten, dan zit ik uren aan tafel, zie scheel van de honger, want ik kan die stokjes niet op de gepaste manier tussen mijn vingers knellen.
Vandaag het eerste tomatenfestival in Sint-Maartens Voeren aan het voorbereiden geweest. Je moet zoiets meemaken om te beseffen hoeveel werk zoiets vraagt.
Al mijn tomaten van de eerste tot de laatste zitten volledig onder het basaltpoeder. Ja, ik ga nu niet iedere vrucht beginnen onderdompelen in water, dan overleven zij de reis van 120 km niet. Nu enkel nog hopen dat het zondag mooi weer gaat zijn. Ja, we kunnen ook niet gissen over het verloop van deze gebeurtenis, want een eerste maal is alijd een grote gok.

Geen opmerkingen: